تو

اگر هیچ صدایی مرا نخواند،همین بس که صدای مهربان تو آرامم کند.

حتی اگر در هفت آسمان، یک ستاره هم به من چشمک نزند،

بزرگترین دلخوشی ام چشمان توست که یک آسمان ستاره در آن آشیان دارند.

چرا که تو از سرزمین خورشیدی و آفتاب صمیمیت نگاهت ماندنی است

حتی در هجوم بی رحم دردهای زندگی تنها نگاه پر مهر توست که

فردایی سبز را برایم ترانه می خواند.

من بی تو پوچم و بدون محبتت از خزان بی مهری افسرده شده

و در زمستان بی محبـتـی می مـیـرم.