دل*

منتهای زیبایی

در بین همه ی آنچه خدا آفریده ، در شگفتم از خلقت دل دل، که کانون احساس است ، اگر شاد باشد لب را به خنده وا میدارد و اگر غمگین باشد بر تمام اعضا چنگ می اندازد و نای زندگی را سخت می فشرد. دلی دارم که با کوچکترین نگاهت میشکفد و زندگیم را بهارمی کند و با تلنگرت میشکند و فرو می ریزد و هیچ چیز شادمانش نمی کند. نفسم می برد و راحت روح و روانم یکباره از دست میرود. دل ، منتهای زیبایی خلقت خداست.