دل گرفته...

دل گرفته...

دل شکسته ام گرفته است......   و باز در یک عصر پاییزی دلم گرفته است....   دلی که همچو برگهای درختان پاییزی زرد و خشک و خسته است ...   آری دل شکسته ام بدجور گرفته است.....   قدم میزنم در کوچه پس کوچه های شهر پر از سکوت...   یک غروب سرد و بی روح پاییزی ، یک دل عاشق ولی تنها و دلتنگ    با کوله باری از غم و غصه و یک سوال بی جواب!   قدم میزنم و به سرنوشت خویش می اندیشم!   و باز در یک غروب پاییزی دلم بدجور برای تو تنگ شده است....   دلم برای آن دل بی وفایت تنگ شده ، نمیدانم چرا ولی بدجور دلم هوای    تو را کرده است....   یک عصر سرد پاییز ، یک نیمکت خالی ، و برگهای زردی که   با همان نسیم آرام باد بر زمین میریزند....!   یک بغض غریب در گلویم ، یک احساس بر باد رفته در وجودم ، یک   رویای محال در خیالم ، با پاهای خسته و دلی نا امید از این زندگی همچنان    قدم میزنم با همان دل شکسته و دلتنگ.....   دستان خالی ام ، قلبی پر از آرزو در دل اما نا امید ، صحنه تلخ غروب    در میان برگهایی که از درختان می افتند....   دلم خیلی گرفته است و دلتنگ تو هستم عزیزم....   بیا و با حضورت دستان گرمت را در دستان سردم بگذار ، این پاییز سرد   را بهاری کن ، و به این برگهای زرد و خسته جانی تازه ببخش.....   بیا تا دوباره با دلی پر از امید و دلگرمی با حضور تو اینبار   عکس پاییز را زیباتر از بهار برایت نقاشی کنم....