کاش میدانستی!

کاش میدانستی!

کاش میدانستی!     نمیدانی که چقدر دلتنگ تو هستم عزیزم...   کاش در کنارم بودی... کاش بودی تا دستان سردم با گرفتن    دستان گرمت ، گرم گرم میشد ...   کاش بودی و با وجود پر مهرت به من محبت و عشق میرساندی...   عزیزم نمیدانی که بدجور دلم برای تو تنگ است....   اینک که از دلتنگی مینویسم چشمانم خیس خیس است....   مینویسم تا بخوانی و بیشتر درک کنی که چقدر دلم برایت تنگ است...   مینویسم که بگویم دیگر از این انتظار تلخ خسته و دلسرد شده ام...   اگر میدانستی که دستهای سردم حتی طاقت نوشتن یک کلام از دوری و انتظار    را هم ندارند با چشمهای گریان متنهای مرا میخواندی ....   اگر میدانستی شب ها خوابی ندارم و روزها از دلتنگی دیگر نایی ندارم شبها از فکر من    خواب نداشتی و روزها نیز با دلتنگی لحظه هایت را میگذراندی....   نمیدانی که چقدر تو را دوست میدارم و دیوانه وار عاشق تو هستم عزیزم....   اگر میدانستی هوای این دل بی طاقت مرا نیز داشتی و نمیگذاشتی   یک لحظه هم دلتنگ تو شود..... اگر میدانستی بیشتر مرا درک میکردی    و بیشتر از همیشه مرا دوست میداشتی.....   اما نمیدانی ، نمیدانی که دیگر صبر و طاقتم به پایان رسیده ، نمیدانی که    آن همه احساسات عاشقانه در وجودم همه در حال سوختن است....   کاش میدانستی و ای کاش قدر مرا میدانستی.....! افسوس که نمیدانی !   دیگر بس که از بی وفاییهایت نوشته ام خسته شدم ، و انگار هر چه از این   دل شکسته و دلتنگم بنویسم سودی ندارد....   چون تو آن کسی نیستی که بخوانی و درک کنی و به من امید و دلگرمی بدهی...   تو میخوانی ، اما درد دل مرا نمیفهمی ...   کاش میدانستی که این زندگی و این دنیا بدون تو عذاب است     و ای کاش و کاش و کاش میدانستی بدون تو حتی یک لحظه هم    زندگی به کام من شیرین نخواهد بود.!